Ποιος είναι «καλός γιατρός»;

Τι σημαίνει, για κάποιον που πάσχει, «καλός γιατρός»; Είναι ο γιατρός με το πλούσιο βιογραφικό; Είναι αυτός που τον συστήνει ο γείτονας, ο συγγενής, η κομμώτρια του; Είναι ο καθηγητής ή ο στρατιωτικός; Είναι αυτός που παίρνει αρκετά χρήματα σε κάθε επίσκεψη; Είναι αυτός που έχει ιατρείο στο κέντρο της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης; Είναι αυτός που έχει υψηλό κοινωνικο-οικονομικό status; Είναι αυτός που συνταγογραφεί πολλά φάρμακα; Είναι ο υπερόπτης γιατρός που εκφράζεται απότομα και συμπεριφέρεται αγενώς στους ασθενείς του και συχνά μπορεί να προσβάλει άσχημα ή επιβάλλει την άποψή του χωρίς δεύτερη κουβέντα;

Συνήθως τα παραπάνω κριτήρια επικρατούν στην επιλογή του γιατρού μας, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Φυσικά και δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στο Εθνικό σύστημα Υγείας, γιατί τα κριτήρια εισαγωγής ενός γιατρού δεν είναι αξιοκρατικά και γιατί δεν υπάρχει αντικειμενική αξιολόγηση μετέπειτα. Διευθυντής θα γίνει οπωσδήποτε κάποιος που απλά εργάζεται πάνω από 15 χρόνια στο ΕΣΥ. Ο Διευθυντής – συντονιστής τμήματος ενδεχομένως να έχει και κάποια ακόμα τυπικά χαρακτηριστικά πχ εργασίες, μεταπτυχιακά, κλπ.

Όσον αφορά τον τίτλο «καθηγητής». Ο καθηγητής γιατρός είναι αυτός που διδάσκει σε φοιτητές ενδεχομένως να κάνει και έρευνα συνήθως σε ένα πολύ μικρό κομμάτι της ιατρικής επιστήμης , αλλά αντικειμενικά αυτό δεν αποτελεί κριτήριο κλινικής ποιότητας, εμπειρίας και δεξιότητας του γιατρού. Άλλωστε και στην πανεπιστημιακή κοινότητα η αξιολόγηση των ακαδημαϊκών (καθηγητών) τις περισσότερες φορές δεν γίνεται με κριτήρια την ποιότητα και αποτελεσματικότητα, αλλά με τα τυπικά χαρακτηριστικά (πχ εργασίες, δημοσιεύσεις σε περιοδικά) και κυρίως με τις δημόσιες σχέσεις.

Καλός ιατρός για εμένα είναι ο αυτός που έχει άρτια εκπαίδευση και είναι ανθρωποκεντρικός. Είναι αυτός που ακούει το ιστορικό του πάσχοντα με το μυαλό του, τον εξετάζει προσεκτικά, εξαντλεί όλα τα υγιεινο-διαιτητικά μέτρα και δεν υπερσυνταγογραφεί φάρμακα και διαγνωστικές εξετάσεις. Είναι ο γιατρός που προσπαθεί πάντα να βελτιώνεται σε επίπεδο γνώσεων και συμπεριφορών σε όποια ηλικία και αν είναι.

Αλλά πως μπορεί να υπάρξει ένα σύστημα αντικειμενικής αξιολόγησης των ιατρών; 

Βασικά θα πρέπει όλοι οι γιατροί να αξιολογούνται για τις γνώσεις τους και για την αποτελεσματικότητά τους. Οι ιδιώτες ιατροί αξιολογούνται καθημερινά όσον αφορά την αποτελεσματικότητά τους και την συμπεριφορά τους από τους ασθενείς που πληρώνουν. 

Θεωρώ ότι βασικό εργαλείο στην αξιολόγηση των ιατρών (ιδιωτών και μη) θα πρέπει να είναι το ερωτηματολόγιο για τον βαθμός ικανοποίησης των ασθενών. Σίγουρα θα πρέπει να αξιολογούνται τα διδακτορικά, τα μεταπτυχιακά, οι εργασίες και οι δημοσιεύσεις σε ιατρικά περιοδικά και η οποιαδήποτε μετεκπαίδευση του ιατρού. Αυτό όμως που θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερη αξία σε ένα συμβούλιο κρίσης ιατρών είναι ο όγκος των ιατρικών περιστατικών που έχει διαχειριστεί ο ιατρός, η αποτελεσματικότητά του, η υπευθυνότητά του, η στάση του στον ασθενή και στους συγγενείς. Το κάθε συμβούλιο κρίσεων θα πρέπει να απαρτίζεται από ηθικούς και καταρτισμένους ιατρούς που δεν γνωρίζουν προσωπικά αυτούς που αξιολογούν, αλλά και από μη γιατρούς, πχ εκπρόσωπους κοινωνικών φορέων, από τον δήμο, από συλλόγους ασθενών, κλπ. Και φυσικά όλα αυτά θα πρέπει να δημοσιεύονται !

Περισσότερες πληροφορίες για τις υπηρεσίες μας μπορείτε να δείτε εδώ.

Κυριάκος Στεφανίδης

Γενικός Ιατρός